Palau Guell jest kolejnym dziełem Antoniego Gaudiego znajdującym się w ścisłym centrum Barcelony. Zbudowany przy słynnej La Rambla, największe wrażenie robi jednak w środku.
Pałac powstał na bazie istniejącego wcześniej budynku, a zleceniodawcą był Eusebi Guell. Postać bardzo znana, od jego nazwiska powstał również słynny Park Guell.
Sam Eusebi odegrał w życiu Gaudiego istotną rolę. Starszy o 8 lat przemysłowiec tekstylny był osobą niezwykle zamożną.
Historia Pałacu
Eusebi Guell wybrał mało wtedy atrakcyjną lokalizację. Okolice Rambli były biedne i zaniedbane. Wybrał budynek dawnej mleczarni.
Zlecenie to było pierwszym poważnym w karierze jeszcze młodego i w zasadzie nie znanego jeszcze nikomu architekta. Ta niezwykła konstrukcja z parabolicznym wejściem powstawała w latach 1886-1888 (co zostało upamiętnione na fasadzie), ale prace wykończeniowe trwały jeszcze do roku 1889. Wszystko zostało wykonane z najwyższej jakości materiałów od kamienia, po szkło i drewno.
Front wykonany jest z jasnoszarego kamienia pochodzącego z kamieniołomu hrabiego w Garraf (około 30 km od Barcelony). Uwagę przyciągają dwie bramy (z inicjałami E i G) z kutego żelaza, z których jedna była wjazdową, a druga wyjazdową. Są tak okazałych rozmiarów, gdyż można było nimi wjeżdżać końmi do stajni, które mieściły się w piwnicach budynku (możemy je oglądać w trakcie zwiedzania pałacu).
W zasadzie nieograniczony budżet Guella spowodował, że całość została wykonana w najwyższej jakości materiałów.
Po wyprowadzeniu się Państwa Guell w 1910 roku do nowej rezydencji (również zaprojektowanej Antoniego), tu zamieszkała ich córka Merce Guell i mieszkała tu aż do 1945 roku. Pałac został kupiony przez Rząd Prowincji Barcelony i powstała w nim instytucja Muzealna Sztuki Scenicznej. Dla zwiedzających został udostępniony dopiero w latach 1974-1976, po wcześniejszej renowacji.
Zwiedzanie
Wnętrza zachwycają bardzo bogatą dekoracją z niezliczoną ilością luksusowych detali. Wszystko w dobrym smaku ukazując niesłychanie wykwintny i oryginalny gust architekta. Sama bryła budynku jest zaskakująca, gdyż środek stanowi jakby komin z przepięknym holem , salonem na dole, na który właściciele mogli zerkać ukradkiem z wyższych pięter, podglądając kto już przybył i ewentualnie w jakim stroju, by stosowanie dobrać swój.
U szczytu zwieńczony był stożkową kopułą, która w świetle dziennym nadawała wrażenie przebywania w planetarium. Pokoje i łazienki na każdym piętrze rozmieszczone były w inny sposób. Marmurowe kolumny, drewniane sufity, kolorowe szkło lamp stanowiły niesłychanie oryginalną przestrzeń. Zastosowany tu został również szereg nowatorskich rozwiązań wentylacyjnych architekta, który zafascynowany światem roślin i zwierząt ubrał je w różnorodne formy.
Architekt nie zakończył tu swojej pracy tylko na konstrukcji, bowiem Gaudi z powodzeniem projektował także meble, które nie tylko wyglądem ale i funkcjonalnością były najwyższej jakości, także okna oraz oświetlenie. W domu znajdowała się także mała kaplica i przestrzeń muzyczna. Odbywały się w tym domu liczne przyjęcia i spotkania najważniejszych, najbardziej wpływowych mieszkańców Barcelony.
Zaskakujący jest również dach budynku. Kominy i stożkowe figury pokryte kolorowymi kawałkami szkła – tzw. trencadis (bardzo charakterystyczne dla Gaudiego), przypominają sterczące na dachu jodły. Jest to z zewnątrz dość niepozorny w stosunku do La Pedrery i Casa Batllo budynek, ale z pewnością zaskoczy Was po wejściu do środka. Zwiedzanie ponownie z audioguide w języku angielskim. Bardzo dobrze jasno i czytelnie zorganizowane.
Obecny wygląd ma po ostatniej konserwacji całości, która trwała od 1983 do 1997 roku, już z dbałością o każdy, nawet najmniejszy element, a w 1986 roku Palau Guell został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Podobnie jak pozostałe budynki mieszkalne projektowane przez Gaudiego, Palau Guell jest niezwykle oryginalny, zwłaszcza wewnątrz. Sama małżonka Guella, Isabel Lopez uważała pałac za koszmarny.
Bilety, rezerwacja
Bilety do Palau Guell są zdecydowanie tańsze niż kultowa La Pedrera czy Casa Batllo. Warto zajrzeć, bo na tle w/w budynek z zewnątrz nie robi takiego wrażenia (ciasna zabudowa). Wewnątrz jednak nadrabia z nawiązką. Na zwiedzanie trzeba przeznaczyć blisko 2 godziny. W cenie otrzymujemy audioguide, a bilet kupowany online jest w 100% mobilny. Wystarczy okazać otrzymany kod na ekranie swojego smartfona.
| Bilet wstępu Palau Guell | CENA |
| Osoba dorosła | 12,00 euro |
| Student | 9,00 euro |
| Dziecko 10 – 17 lat | 5,00 euro |
Dni otwarte w Palau Guell mają miejsce w każdą pierwszą niedzielę miesiąca. Dodatkowo także w dniu 11 września (święto), 10 czerwca, 23 kwietnia (świętego Grzegorza), 24 września (La Merce) oraz 15 grudnia (urodziny Guella).
Bilety należy wcześniej zarezerwować. Na pierwsze niedziele miesiąca bilety są dostępne w poniedziałek poprzedzający. Rezerwacja rusza od 10:00 na miejscu oraz na stronie palauguell.cat.
Godziny otwarcia
| Okres | Godziny |
| 1 kwiecień – 31 października | 10:00 – 20:00 |
| 1 listopad – 31 marzec | 10:00 – 17:30 |
Palau Guell jest zamknięty w poniedziałki (z wyjątkiem świąt państwowych), 25 – 26 grudnia, 1 stycznia oraz w trzecim tygodniu stycznia – prace konserwacyjne
Dojazd
Metro: stacja Liceu – linia L3 (zielona)
Pociąg: Renfe oraz FGC: stacja Placa Catalunya
Autobus miejski: 14, 59, 91, 120
3 komentarze. Zostaw komentarz
Hej
Chcieliśmy zarezerwować przez stronę Palauguell bilety na wejście, jednak pojawia się problem. Widzimy, że 24.05 planowany jest dzień otwarty i domyślamy się, że możliwość rezerwacji dnia otwartego pojawi się później. Jednak zaznaczając inne dni pojawia się komunikat, że nie ma dostępnych biletów na ten dzień. Podobna sytuacja jest przy próbie rezerwacji biletów do muzeum Picassa. Czy wiecie może, czy obecnie jest niemożliwe kupno biletów przez internet czy może my coś źle robimy?
Hej,
Możliwe, że coś z systemem rezerwacyjnym. Widzę, że w obu tych miejscach pracują na tym samym, więc to prawdopodobny trop 🙂
Z ciekawości sprawdziłem sobie np. w Palau Guell 22.05 i wszystkie godziny są wolne i gotowe do rezerwacji.
A ja trafiłem na Waszą stronę podczas lektury ciekawej książki Patricka Sbalchiero pod tytułem „Antoni Gaudi Boży architekt”. Po prostu chciałem spojrzeć sobie na Pałac Guell. No i w sumie polecam…